Book on AMAZON - Unravel Relationship Algorithms

Hello ...

Not many INVEST in themselves. We are SOCIAL ANIMALS. Understanding how to build relationships in both society and at workplaces is a NEED. Many have written books on relationships.

Have you ever read a BOOK co-authored by a DAUGHTER, her HUSBAND and her FATHER? Have you ever read a book written  with over a combined "80 YEARS" of professional EXPERIENCE?

This book is about YOUR INVESTMENT needed to learn KEY ALGORITHMS in managing RELATIONSHIPS.

Do not miss reading. Read this book that is an AMAZON BEST SELLER.

Click Amazon and INVEST IN YOURSELF, because this book is a story by a FAMILY for YOUR good. For your FAMILY.

"Unravel RELATIONSHIP Algorithms" will make YOU think and YOU will feel right that YOU invested in YOURSELF. Look for what you want to be.

The only easy way up is the hardest dig down …

Dig your own grave .. We all live. Some survive. Some make a living. A few search and others research. Some live their passion. Professionals get paid for exclusive jobs like tea taster, chocolate engineer and so on. Some work as grave diggers and others as delivery personal. However a purpose driven life in most cases move ahead. Though the axiom “everything happens for a reason” may appear to be in contradiction with dream realization, I look at those who followed their dreams to live and find a pleasure to achieve their dreams. May be a dreamer can do a job of a Digital Death Manager. “Life-logging” will be a way of life, affecting how we record and remember what we do. Young, the scientist sees a role in future jobs who can make life-logged material, and make stories useful during lives to personally brand lives and also death. Today, it happens but with important people. We can imagine this is going to happen as a job who wants to shape what their legacy means. It’s about dreams that future holds for us. Some want to make their life craving for adventure. To achieve something that will make one feel to taste the sweetness of dealing with uncertainty. But we are in between “just enough” and “more” and that makes us stretched and torn apart. Where do our dreams end? Where are they? How do they vanish? Where are the dreams hiding away from us? Does of dreams die? As I was in Bengaluru recently I read a story of grave diggers, who do this job in a caste based corridor of profession. Shourie Raj born 42 years ago works digging graves in Kalpally cemetery. He has not seen beyond grave yards, through his life and deals mostly with dead bodies. This was his job for years. I remembered then my mother who passed away in Tarapur, a village those days close to atomic power station, a hundred odd kilometers from Mumbai. I was new there on my job and a volunteer group was called for support and they did almost all things including the ceremonies with the culture around that place. In my mother’s death my dreams got re-ignited. It was she who taught me to dream. The caste based professionals of Kalppally near Bengaluru had their own dreams. There were stumbling blocks and opposing currents like in realizing any dream. They got paid by those who accompanied the dead bodies of the deceased. To achieve any dream one needs to think and work hard. We need to work on the limitations and expand the horizon. Hurdles have to be crossed. When you feel like you are less than others probably you are right. But when someone thinks that one cannot rise from the difficulties by dreaming big, they are wrong.

“Do not follow where the path may lead. Go instead where there is no path and leave a trail.” – Ralph Waldo Emerson. This is what was demonstrated by the grave diggers by dreaming. In February 2017, they protested by digging and staging their own funeral rites. They dug their own graves, at the same cemetery where they lived and lay down in them, and covered themselves with mud. Then authorities helped and identified 232 families as grave diggers. An employment contract was executed with minimum wages and a Rs. 4 lakh loan to renovate their homes. “This is not just about money. This is recognition of services our families rendered so long.” Anthony a grave digger says. Suresh, Secretary has more to state: The battle is only half won. This regressive caste tradition needs to be seen as a professional occupation like any other job” A dream is my dream like that of yours for you. "Embrace what you don't know, especially in the beginning, because what you don't know can become your greatest asset. It ensures that you will absolutely be doing things different from everybody else." --Sara Blakely That probably is the way to dig our own dreams.

Butterflies …

Texas Annual Exhibition is where my daughter Divya had a second look at the little wonder - butterflies. She gifted us with a frame of butterflies. I wondered about this lovely creature God gifted to nature. Butterflies have inhabited our planet for 130 million years.Lifespan of a butterfly depends on many things from two weeks to 30 days!Before a butterfly can flap its wings, it starts out as something completely different and transforms itself through four stages. Caterpillar after hatching from an egg has its first meal - the egg shell itself. Caterpillars molt several times and outgrow their exoskeleton. They lay hundreds of eggs but only a few survive. When a butterfly emerges from a chrysalis its wings are crumpled. It hangs with its wings down and pumps the wings with fluids to straighten them out - wait several hours for wings to harden and dry before flying away. How beautiful are they? They see ultraviolet colors, invisible to our eyes and can see flowers. They cannot hear, but feel vibration and have a sense of smell. They communicate with each other by color, chemicals and sound. Color patterns signal along with a chemical pheromone to attract opposite sex. Clicking sounds attract ants that in turn protect them. They use support systems and methods for survival. The 12,000 different species of butterflies play a silent part in pollinating the earth's plant population as part of food chain. Divya bought the gift from a Peruvian Store. Peru hosts 20% of world population of butterflies. These are farm raised with an idea of conservation and helps local people to earn a living. Butterflies are allowed to live their natural life cycle and allowed to die. These are dissected, preserved for years to please our eyes as well to learn in retrospect.

Lessons learnt:  Survival is an instinct that we need to practice on a continuous basis.  With a short life span butterflies does pollination. Will Smith quote - “Life isn't how many breaths you take, but it's the moments that take your breath away” – Do what is IMPOSSIBLE.  Growth is NOT easy. Work for it.  Help each other – Like butterflies and ants.  Use the resources God gifted us - to be different.  Learn till you live – no shelf life for knowledge. As human beings we need to appreciate our sensory capabilities and intellect. We can be butterflies.

https://amarnathpallath.wordpress.com/

imag-e-in: ശാരദ: "ശാരീ" - എന്നും ചിലർ എന്നെ വിളിക്കാറുണ്ട്. സംഗീതം ചുയക്കുന്ന സാന്ദ്രമായ ശബ്ദം പോലെ പതിയെ വിളിച്ചാൽ, "എന്തെ ?" എന്ന് വി...

ശാരദ

"ശാരീ" - എന്നും ചിലർ എന്നെ വിളിക്കാറുണ്ട്. സംഗീതം ചുയക്കുന്ന സാന്ദ്രമായ ശബ്ദം പോലെ പതിയെ വിളിച്ചാൽ, "എന്തെ ?" എന്ന് വിളി കേൾക്കാനും ഇഷ്ടമാണ്. എത്ര പേരുകൾ കൊണ്ടാ എത്ര പേർ എന്നെ വിളിച്ചിരിക്കുന്നത്? പക്ഷെ ഞാൻ ശാരദ രാജൻ. മോളെ, മുത്തെ, പൊന്നെ, പോടീ, വാടി, ചേച്ചി - ഇതിൽ എന്തിരിക്കുന്നു? മൂളും പിന്നെ മറക്കും. അംബലപറബുകളുടെ അടുത്തുള്ള, ശ്രീകോവിലിടെ മുന്നിൽ തകിലും കൊമ്പും കൊണ്ട് പുലർകാലത്ത് ദൈവീകമായ ശബ്ദങ്ങളും പ്രാർത്ഥനകളുടെ മാസ്മരികതയും ഒന്നിക്കുന്ന ഭക്തി നിർഭരമായ സമയങ്ങളിൽ കണ്ണടച്ച് നെറ്റിയിൽ കളഭം ചാർത്തി തോഴുതാറുള്ള നിർമാല്ല്യമായ ആ ചെറുപ്പ കാലം. അടച്ചിടാൻ ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന ഓർമയുടെ ആ ചെപ്പുകൾ ഇപ്പോഴും ചിലപ്പോഴെല്ലാം തുറന്നു നോക്കും. ഇന്നും തൊഴുതാൻ കോവിൽ മുൻപിൽ നിൽക്കുമ്പോൾ നെറ്റിയിലെ കളഭം കളവിണ്ടെ ച്ഛായ അലിഞ്ഞു ചേർന്നതോ അല്ലയോ എന്ന സംശയം തോന്നാറുണ്ട്. ചിലപ്പോൾ തോന്നും - "ഭഗവാനേ ഭഗവതിയെ, എന്റെ മനസ്സിന്നുള്ളിലെ ക്ഷേത്രവും ശൂന്യമല്ലേ?". സ്കൂൾ കഴിഞ്ഞതും കല്യാണം നടന്നു. അതെന്തിനാ എന്നൊന്നും അറിയാൻ കൂടി ശ്രമിച്ചിട്ടില്ലാത്ത ഒരു പരിതസ്ഥിതി. കെട്ടി. കുട്ടികൾ രണ്ടായി. അവർ വലുതാവുന്ന സമയം. സ്വന്തം ഒന്നും ഇല്ല, എന്ന തോന്നൽ. ജീവിതം എന്ന ഒരു കഷ്ടം മാത്രം മുന്നിൽ. ഒന്നും ഒന്നും ഒന്നിനും കൊള്ളാത്ത കാലം. സങ്കടങ്ങൾ സഹതാപങ്ങൾ ഇല്ലായ്മകൾ ഇതെല്ലാം മാത്രം കൂട്ടിന്ന്. മക്കളുടെ വിശപ്പടക്കാനും സ്കൂൾ ഫീസ്‌ അടക്കാനും നനഞ്ഞതല്ലാത്ത കുപ്പായം ഇടാനും പാട്ടില്ലാതെ ആവുമ്പോൾ "അഭിമാനം" - അതൊരു അർത്ഥമില്ലാത്ത വാക്ക് മാത്രം ആവും. ശാരദ എന്ന ചെറിയ പെങ്കൊച്ചിണ്ടെ ഭാവനയിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന നിറങ്ങൾ മെല്ലെ മെല്ലെ നിഴൽപാടുകൾ ആയി മാറി . കുലീനതയുടെയും ആഭിജാത്യതിണ്ടെയും കുടുംബബദ്രതയുടെയും മതിൽ കെട്ടുകൾ പതുക്കെ *ആരും അറിയാതെ നിലംപതിക്കാൻ തുടങ്ങി. തുമ്പി പോലെ തുള്ളി നടന്നകന്ന ആ കാലം അങ്ങകലെ എവിടെയോ മറഞ്ഞു. പരിവർത്തനം മനസ്സിലും മനസ്സിൽ നിന്നും ശരീരത്തിലേക്കും. മൂകമായി. ആരും അറിയാതെ. മൌനത്തിണ്ടേ കൂട്ട് പിടിച്ച്. ശാരദ മാറി. കാലം മാറ്റി. വിളക്കിണ്ടേ പര്യായമായ പേരുള്ള ചങ്ങാതിനി വെളിച്ചം അല്ല കാണിച്ചത് എന്ന് ആലോചിക്കാൻ മിനക്കെട്ടില്ല. സമയം ആർക്കും വേണ്ടി കാത്തു നിന്നില്ല. മനസ്സ് എന്ന കരകളില്ലാത്ത കടൽ, അതിൽ ഊഴിയിട്ടാൽ ഒന്നും മനസ്സിലാവില്ല. ശ്രമിച്ചിട്ട് കാര്യവും ഇല്ല. "മുങ്ങിയാൽ കുളിരില്ല" ആരോ പറഞ്ഞു. ശരിയാ അത്. ആ ആഴിയിൽ അഴകുണ്ട്, സുഗമുണ്ട്, അപകടങ്ങളും. മുത്തുകൾ തിളങ്ങുന്നതും അവിടെ അല്ലെ? ആ മുത്ത്‌ ചിപ്പികളെ തേടി മുങ്ങി. നേടാൻ അല്ല; നടത്താൻ - കുടുംബം നോക്കാൻ. വെളിച്ചം കാണിച്ചു തന്ന വഴിയിൽ ഭയത്തോടെ നടന്നു. ഇസ്മയിലിണ്ടെ പുറകിലുള്ള വാതിലിലൂടെ ആ യാത്ര തുടങ്ങി. ഒരു ദുർബല നിമിഷത്തിൽ തൊലിക്കട്ടി ഇല്ലാതായി, നഗ്നമായ ഒരു സത്യം ആയി ശാരദ. ചെയ്യാൻ പാടില്ലാത്ത ചിലതെല്ലാം ചെയ്യേണ്ടി വന്നു നടത്തിപ്പിന്നു വേണ്ടി, അത്യാവശ്യങ്ങൾ പിന്നെ അവസരങ്ങൾക്ക് വഴിയൊരുക്കി. ഒരു പെണ്കൊശച്ചു വേണം എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ ഗർഭം ധരിക്കണോ എന്ന് കൂടി തോന്നി. തെറ്റുകൾ ശരി അല്ലെ എന്ന് തോന്നാനും. കുടുംബം പുലർത്താൻ പണം ഉണ്ടാക്കേണ്ട ജോലിയിൽ യാന്ത്രികമായി മുന്നോട്ട് നടന്നു, അറിയുന്നതും അറിയാത്തതും ആയ വഴികളിലൂടെ. കാലത്ത് എഴുനേറ്റ് വൈകീട്ട് വരും, കുളിക്കും ഉറങ്ങും. ആ കുളിയിൽ എല്ലാം തീരും, നാളെ മറ്റൊരു ദിവസം. അയൽക്കാർ ചോതിച്ചില്ല, ഉത്തരം പറഞ്ഞും ഇല്ല. എല്ലാം ഒരു ചിരിയിൽ ഒപ്പിച്ചു. ആരെന്ത് വിചാരിച്ചാലും എന്താ? ഒരു തരം വൈരാഗ്യം തീർക്കൽ ആയി കണക്കാക്കി, ജീവിക്കണ്ടേ മാഷെ? ഒരു പാട് കൊല്ലങ്ങൾ അങ്ങിനെ നീങ്ങി, അപരിചിത മുഖങ്ങൾ, ഓർമയിൽ നിൽക്കാത്ത പരിചയങ്ങൾ, സ്ഥലങ്ങൾ, യാത്രകൾ, തീരാത്ത, മറക്കാനാവാത്ത, സുഗത്തിന്ടെയും വിയർപ്പിനടെയും കഥനങ്ങൾ, കഥകൾ. ജീവിതത്തിൽ വെളിച്ചം നോക്കി നടന്നു. വെളിച്ചം കണ്ടിട്ടില്ല. പിന്നെ ഇരുട്ടും വെളിച്ചവും തമ്മിൽ എന്താ വ്യത്യാസം? തെറ്റുകളും ശരിയും പോലെ. രാത്രികളിൽ ഒറ്റക് ഉറങ്ങാൻ കിടക്കുമ്പോൾ ദീർഗശ്വാസങ്ങളുടെ ക്രമക്കുറവുകൾ കേൾക്കാം, ചിലപ്പോൾ. മയക്കം വരുമ്പോൾ കണ്ണുകൾ താനെ അടയും; മുറികളുടെ വാതിലുകൾ അടയുമ്പോൾ കണ്ണുകൾ തനിയെ അടയും പോലെ. നിയമം എന്താണ് എന്ന് ഇനിയും അറിയില്ല, ശ്രമിച്ചിട്ടും ഇല്ല. ആരുടേയും സമമതവും വിസമ്മതവും നോക്കിയില്ല. എണ്ടെ ജീവിതം അല്ലെ? ആ ജീവിതത്തിൽ നിറങ്ങൾ ചേർത്താണോ കറുപ്പും വെളുപ്പും മതിയോ എന്ന തീരുമാനം വേറെ ആർക്കാ? അനിർവചനീയമായ രതി സുഖം; വൈകാരികമായ ഒരു അനുഭൂതി - കൂടെ ചിലവിന്നു ഒരു വഴിയും. അപ്പോൾ അവിടെ ചെറുതും വലുതും; ചെറുപ്പക്കാരും വയസ്സന്മാരും, നിറവും ഭേതവും; ജാതിയും; മുറിച്ചതും അല്ലാത്തതും, ആണും പെണ്ണും, എല്ലാം ഒന്നാവും - അനുഭൂതിയിൽ. എല്ലാരും ജീവിക്കാൻ എന്തെങ്കിലും വിൽപന നടത്തുന്നു. തലച്ചോർ, ശരീരദ്വാനം, ബുദ്ധി, കഴിവുകൾ പിന്നെ ശരീരം വിറ്റും. ജീവിക്കണ്ടേ? എങ്കിലും അച്ഛനെ ആലോചിക്കും, ചിലപ്പോൾ. അപ്പോളൊരിക്കലാണ് ഒരിടത്ത് വെച്ച് ഒരു വലിയച്ഛനെ പരിചയപ്പെട്ടത്. ഒരു വൃദ്ധൻ എന്നതിൽ ഉപരി, ഒരു അത്താണി പോലെ. സ്നേഹം ചേർത്ത് കലക്കിയ ഒരു തരം ബന്ധം. എണ്ടെ വർഷങ്ങളായുള്ള പരിചയങ്ങളിൽ വ്യത്യസ്ഥം.ഞാൻ മാറാൻ നോക്കി, മാറ്റാൻ ഒരാളും. മാറി - മാറ്റി. പക്ഷെ എന്ത് ചെയ്യാൻ? എല്ലാ ആരംഭങ്ങൾക്കും ഒരവസാനവും; ഓരോ അവസാനത്തിനു മറ്റൊരു ആരംഭവും - ചക്രം. ജീവിത ചക്രം എന്ന് പറയുന്നത് ഇതിനെ അല്ലെ? പ ണം അതൊരു വല്ലാത്ത സംഖ്യയാണ്. തീർത്താലും തീരാത്ത ആശകളുടെ അവലംഭം. സുഖം, അതും പണം പോലെ. കിട്ടിയാലും നേടിയതെല്ലാം ആയാലും പോര ഇത്തിരി കൂടി എന്ന തോന്നൽ. വൈവിധ്യങ്ങൾ കൊതിപ്പിക്കും, തീരാത്ത ആശകളുടെ വരമ്പുകൾ അതിക്രമിച്ച് കടന്നു പോകാൻ. സത്യങ്ങൾ അപ്പോൾ മിത്യകൾ ആവും. മനസ്സിന്ടെ വേലികൾ അറിയാതെ ഞരുങ്ങി തകരും, സാരമില്ല എന്ന് മനസ്സാക്ഷി ഹൃദയത്തോട് പറഞ്ഞാലും, ഇത് കൂടി, ഒന്ന് കൂടി. ഹാൻഡ്‌ ബേഗിൽ ഉള്ള നോട്ടുകൾ ചിരിക്കുന്നത് കേൾകാൻ ഒരു രസം. അതാ വരമ്പുകൾ കയറുമ്പോൾ ഉള്ള ഒരു പ്രത്യേക അനുഭൂതി. ഒരിക്കൽ ശീലമായാൽ പിന്നെ ഒരു വിഷമവും ഇല്ലാതാവും. അതാ ജീവിതം എന്ന മാന്ത്രിക സ്വപ്നം. ചോദ്യങ്ങൾ നിലച്ചു. ഉള്ളിൽ കൊടുങ്ഗാറ്റ് പോലെ. ശാരദ ഇനി മിസ്സിസ് രാജൻ എന്ന സോഷ്യൽ ലേഡി ആവും, വിലസും. വലിയഛനു തണ്ടെതായ എന്തോ ഒന്ന് കൈവിട്ട് പോയ പോലെ. താനൊരു പമ്പര വിഡ്ഢി അല്ലെ എന്നും തോന്നി. പൊടുന്നനെ മഴപ്പാറ്റലിൽ കിളിർത്ത വെള്ള പാറ്റ പോലെ. വലിയച്ഛൻ ഏകാന്തതയുടെ മരുപ്പച്ചയിൽ ഇരുന്നു നോക്കി - ദൂരെ, മരുപ്പച്ച തേടി നടക്കുന്ന ചിലർ ഒരു മൃഗതൃഷ്ണയിൽ നിന്നും മറ്റൊരു മൃഗതൃഷ്ണ കണ്ടെത്തി ജീവിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നു. വ്യർത്ഥമല്ല ഒന്നും; പഠനം ആണ് ജീവിതം. നഷ്ടപ്പെടാൻ നമ്മൾ എന്താ കൊന്ദുവന്നത്? മനുഷ്യൻ മനുഷ്യൻ ആവുന്നത്, ജീവിതം പഠിപ്പിക്കുന്ന അനുഭവങ്ങിലൂടെ. ഒസ്യത്തും ആസ്തികളും നിലനിൽപ്പില്ലാതെ. സമ്പത്ത് - അനുഭവങ്ങൾ, പാളിച്ചകളിൽ അതിൽ നിന്നും പഠിച്ച പാഠങ്ങൾ.

Winning

Being a sport enthusiast as well a sport person for me winning or losing meant playing a game and applied to life it meant nearly the same. Being a mechanical and a cryogenic engineer, mathematical solutions were never a part of winning – as a win only meant sum total. A win-win situation is an expectation and not a solution. Relationship building involves a win-win strategy to move ahead on the grey path not idealizing the perfectionist attitude. You live and let live. Accept failure. Win is at a dead line! Parameters are measured, evaluated here and in competition the winner adjudged. For some - winning is habit and for some it’s not. Those who loose and learn from losses are richer than winners as the experience of losing and learning makes it wealthier on a path to wisdom. Arjun Vajpai a 16 year old was youngest to scale the Mt. Everest on May 22, 2010. A few hours later Jordan Romero, a 13 year old became the youngest to conquer the same Mount. Arjun in an interview said - “My sleep deprived body wanted to abandon the climb many times but I ignored the resistance of my body and resolved in mind to complete the climb” – Both their journeys were to compete within themselves. Their unidentified human potential was conquered. The journey itself was a win. Bench marks are often revised to allow human potential to unleash – that’s a win against your-self. Budha Says – “It is better to conquer yourself than to win a thousand battles. Then the victory is yours. It cannot be taken from you, not by angels or by demons, heaven or hell”. Mahatma Gandhi –“Satisfaction lies in the effort, not in the attainment, full effort is full victory” – “Winning isn't everything--but wanting to win is.” - Vince Lombardi. Priya Kumar in her book “I am another you” says – “There is nothing wrong with the outside world, if we sort out the world inside”. I found similarity between winning and victory. Victory is about – “success in a struggle against difficulties and obstacles and a state of having triumphed”. It’s about achievement. Winning is summarized well by Ronald Reagan – “My philosophy of life is that if we make up our mind what we are going to make of our lives, then work hard toward that goal, we never lose - somehow we win out”.

“The 8th Habit” by Stephen Covey tell us to find our Inner Voice. May be in his words we need to conduct our own funeral as we live today and introspect what we missed and what we need to do to leave an image as we pass away. I plan a re-visit the internal thought chain and focus on what need to be done to achieve an image of the victorious me. Winning is not being THERE, winning is about putting yourself to test.